BEBEKLERDE KENDİ KENDİNE VURMA

   Çocuk psikolojilerinin çoğunlukla doğum öncesine dayandığını ve devamının ise yaşadığı hayatla şekillendiğini düşünenlerdenim.

    Hatta genetiğinde ruh karakterinin oturmasında büyük rolü olduğunu savunuyorum.Ailede ki çocukların her birinin farklı olmasının nedeni de bununla açıklanabilirdi zaten.Aynı anne,aynı baba ve aynı eğitimle dahi zıt görüşlü ve huylu bireyler yetiştirilebiliyor.

    Demek ki her sorunun kökeni annenin eğitimi yada eğitememesi değilmiş.Bu konuyu bu kadar kafama takmamın sebebi ise 13 aylık olan,severken bile sakındığım pamuğumun kendi kendine vurması.

    Bununla ilgili hep kendimi suçladım.İçten içe kızdım,küstüm."Nerde hata yaptım ?" sorusunu tekrarlayıp durdum.Ben de etten kemiktenim,benimde bazen sabrım taşıyor, ( özellikle yemediği yada diliyle herşeyi ittiği dönemler de ) istemeden de olsa bağırabiliyorum.Oda beni kızdığım için mi her seferinde bu hareketiyle cezalandırıyordu ? Cevabını bilmesem de kızım her kendine vuruşunda,bende anneliğimi otopsiden geçirdim.

    Yapma annem,vurma kızım, bak canın acıyor dedikçe daha da çok yaptığını farkettim.Ve bu böyle olmaz diyip araştırmaya karar verdim.

   Genelde 9 aylıkken çocuklarda başlayan ve 3 yaşına kadar sürebilen bir dönemmiş bu kendi kendine vurma sendromu.Çocuk kendini ifade edemediği yada bir şeyi yapmaktan alıkonduğu (engellendiği ) için tepki olarak kendine vururmuş.Yani bir nevi rahatlama yöntemimiymiş.

YAPILMASI GEREKENLER ise ;

* O an çocuğunuza asla "yapma" demeyin,
*  İlgisini başka yöne çekin, (Ben ellerini tutup " ay ne kadar güzel elleri var benim kızımın" diyorum)
* Kendine vururken onunla ilgilenmeyip başkasıyla muhabbet edin,(Görmezden gelin)
* Eğer inadından dolayı yada bir şeyi yapmasını engellediğiniz için vuruyorsa,o şeyi neden yapmaması gerektiğini anlatın,(seni oraya çıkarmıyorum,çünkü düşersin gibi)
* Basit cümleler kurarak onu sevdiğinizi söyleyin,
* Yanına gidip sarılın,dans edin,
* Alkış yaptırmaya çalışın. Yada eliyle yapabileceği başka bir aktivite önerin,
*  Bu hareketi yaparken üzüldüğünüzü ona belli etmeyin ( Çünkü istedikleri olmadığında size karşı koz olarak kullanabilirler uyanık bıdıklar 😁 )
*  Bir eşyaya çarptığında gidip ak yaptım ! Bende onu dövdüm! gibi komik kelimeler kurmayın,
*  Sert bir cisimle kendisine vurmasına engel olun,
*  Sakın çocuğunuz kendine vururken gülmeyin.(Bazı ebeveynlere komik gelebilir) Çünkü bu onda güzel birşey yaptığı izlenimini uyandırır.Ve daha çok yapar.

    Ayrıca okuduğum bilgilere göre hiç bir bebek kendine zarar verecek kadar vurmazmış.(Ama ben bazılarının kafa göz patlattığını biliyorum. 😁) Bu konuda tam emin olmamakla birlikte yukarıda belirttiğim maddelerin bir kısmı okuduklarımdan aklımda kalanlar.Diğer kısmı ise benim önerilerim.Umarım işimize yarar.

    Bir şey daha söyleyeyim.Bu eski hanımlar 5-10 çocuğu nasıl büyütüyolarmış yaa.Ben bir tanesiyle baş edemiyorum mübarek.Veledin fendi beni yendi resmen. 😁