BEBEĞİMDEN MEKTUP

   Öyle çok bir beklentim yoktu ; gözlerimi gözlerine aralarken.Sen "bitsin artık " dedikçe sancın biraz daha arttı farkındayım.Çünkü ; bende seninle birlikte sancılandım.Korkarcasına bakmıştın ya bana ilk doğduğumda.Biliyorum annem, sen benden değil üzerimdekilerden korkmuştun.En çok da hasta olmamdan.Hemşire abla "Hayır merak etme dışkısını yemiş kızın " dediğinde nasıl bir "oohhh" çektiğini iliklerimde hissettim.Gönül rahatlığıyla ayrıldım başka hiçbir şeye yakıştıramadığım cennet kokundan...


    Temizlenip getirdiklerinde tutamamıştın ne gözlerini ne de peşine takılan burnunu.Tek tutamayan da sen değildin hani.Avazım çıktığı kadar bağırmalarım acıdan değildi annem, "SEN"dendi.Sen ağlayınca hüzün basardı beni.Bende "ağlama annem" derdim kendi dilimle sana.Ve bilmem kaçıncı hissinle sende anlardın her bir halimden.

    Beni hiç bırakmayacağını anlardım her sarılışında.Yine de korkardım annem kokunda uzak kaldığımda.Bu yüzdendi 3 ay boyunca sadece göğsünde,kalbinin yaşam saatinin tik takıyla uyumam.

   Çok eziyet ettim biliyorum.Her yemediğim de hıçkıra hıçkıra ağlardın bana sarılıp.Sonra rolleri değişirdik ya, ben teselli ederdim bir karış boyumla seni.En sesli halimle öperdim yanağından ve sende daha da çok ağlardın ya hani.Ağlama annem.Sen hep gül.Güldüğün de huzur doluyor benim beşiğim.En tatlı yemeği bile aramıyorum senin tadından.Ancak senle dolabiliyor kalbimin sol boşluğu.Çok birşey beklemiyorum ben biliyor musun ? Bir babam olsun bir de sen.Sonrasın da Dünya dolusu gülücükler gelicek sizinle.Paranın adını bilmem.Almayın bana pahalı pahalı giyecekler,ayakkabılar.Onunla dolmuyor sevgi denizim.Siz sadece bakın bana böyle aşkla.İkinizden başka bir şeye ihtiyacım olmaz ki benim.

   Babam koşarcasına geliyor ya eve.Sonra açlığını unutup sarılıyor ya bana. İşte o an mutluluğu elimle yakaladığımı hissediyorum.Şımarıyorumdur belki de birazcık.Ama şunu da itiraf etmeliyim."O yesin yeter ki alırım ben herşeyi " sözüne de baya bir gülüyorum bıyık altından.Ve sen dönüp de " Yesin yeterki börekler bile açarım ona "diyorsun ya.Ne kadar da hoşuma gidiyor paylaşılamamak bir bilseniz.Seviliyorum annem hemde öyle kalp dolusu değil ömür dolusu.

   Ölmekten çok korkuyorum diyorsun ya son zamanlarda.Kara toprağa girmekten değil de ya sen ölürsen bana kim bakacakmış asıl derdin.Daha dün gece öğrendim.Merak etme annem, sen her şekilde benim yanımda olursun biliyorum.Sen her şekilde beni çok sever,göz yaşımı kalbinin kıyısıyla silersin.Çünkü sen benim Koruyucu meleğim,cennetime kapımsın.Çünkü sen benim yürek dolusu haykırdığımsın. ANNEMSİN...ANNEM...

Not : Hiç eksik olmaz zaten benim notlarım.Bir bıkmadım gitti. 😀 Bu yazıyı kızımın ağzıyla yazmamın sebebi ise , umarım bir gün bunları okuduğunda aynı şeyleri hisseder düşüncesiydi.Onun için yaşayan birileri var.Bunu ölene kadar bilsin istedim.Tüm bayanların anne olsun veya olmasın günlerini kutluyorum.Çünkü hepiniz birer anne adayısınız. 😄

  Bir de unutmadan dedikodu yapayım. Sabah uyandığım da çok güzel bir süprizle karşılaştım.Eşim odanın kapısından mutfağa kadar yere yol yaparak notlar koymuş.(Benim sabah ilk işim Esila'nın sütünü ocağa koymaktır. 😀) Ben tabi ilk gördüğümde anlamadım.Cebinde market ihiyaçlarının olduğu kağıt falan oluyor bazen.O tarz birşey sandim.Sonra bir baktım güzel güzel notlar.Ve bunları sabah namazından sonra yapmış. 😀 Evettt çoook mutlu oldum ve aldığım en güzel hediyelerden biriydi.Çok sevdiğim iki insanla çoook mutluyum.İyi ki varsınız beee.Siz olmasanız ben çok sıkılırdım haa. 😀 Seviyorum sizi ömürlerim...