KADIN SUSARSA DÜNYA ÖLÜR !

    Sadece ağlıyordu kadın...Söyleyecek söz bulamamıştı erkeğin acizliğinin yanında.Utanıyordu hemde çok.Ama kendinden değildi bu içini acıtan yara.Onu hala sevdiğinden,rengi mora denen yüzünden ve en önemliside hala aynı evde durabilmesindendi...

    50 li yaşlardaydı kadın.Hayat'tı adı.Nereden bilebilirdi ki Yıllar yıllar önce hayatını adadığı erkeğin hayatını alacağını.


   Çok sertti elleri,çok sertti sözleri,gözleri...Oysa ne kadarda naifti lise zamanlarında.Ölesiye seviyor zannediyordu kendini.Öldüresiye döveceği aklına bile gelmezdi ?

   İkide çocuğu vardı.Sevgi ve Ümit.Evlendiği zaman olmuştu ilk göz ağrısı Sevgi.Can'ı deli gibi sevdiği için adı Sevgi'ydi.Sonrasında başlamıştı hakaretleri,şiddeti.Üzerine birde oğlu oldu.Belki herşey değişir diye adını Ümit koydu...

    Yine saçı başı,suratı belkide en çokta kalbi dağılmıştı Hayat'ın.Sayamayacağı kadar parçalara ayırmıştı Can onu.Bilemedi gün gelince daha neler olacağını...

    Çünkü susuyordu.Susmayı Sevgi,kalmayı ise Ümit zannediyordu.Konuşursa onları boynu bükük bırakacağını biliyordu.Kendiside yetimdi.Arkasında dağ gibi bir babası yoktu.Oysaki Can'da arkalarında değildi evlatlarının.Başka bir evde,başka evlatlara sevgisini veriyor,onlara ümit vadediyordu.Hayat yine kalp dolusu kırılıyordu ama susuyordu...

   Kendisi seçmişti susmayı.Yada susmak zorundaydı belkide seçilen kaderine.Çünkü gidecek yeri yoktu.Annesi bile "Gelinliğinle girdin kefeninle çıkacaksın " diyerek göndermişti hasret kaldığı evinden çıkarken...

    Oda sustu...Dayağa sustu,aldatılmaya sustu,hiç yerine konulmayada sustu.Yapabileceği hiçbirşey yoktu ve oda en iyi şeyi yaptı ve sustu...

    O sustukça Can'ın utanmazlığı aldı eline ipleri.Şiddetini,ahlaksızlığını,acılarını konuşturdu.Zehirdi sanki her bir hareketi ama o arsızdı, merhametsizdi.Hayat'ın yerine defalarca duvarlar konuştu...

    Bu gece olması gerekenden farklıydı siyahın tonu.Gökyüzüne elveda demişti kayıp giden bir yıldızd daha.O an zamanda durdu.Aldığı darbeler ağır gelmiyordu da ahh şu kalbi yokmu ? Hammallık etmekten yorulmuştu Can'a.İlk defa kadın olmak istedi.Kendi olmak istedi.Ve sadece iki laf edebildi."BOŞANIYORUM SENDEN" Bilemedi insan olmayı istemenin ona bu kadar zor geleceğini.Ve ilk ve son kez ölümüne konuşacağını.Sonrasında ise beraberinde Dünya sustu.Sadece hiç parasına alınan ruhsatsız silah konuştu.Canından çok sevdiği Can'ı almıştı canını.O günden sonra da Hayat sustu.Yerine Hayat'ı olan kadınlar konuştu...

(Kadınlar günü anısına yazmak istedim...Herkesin herkesten gitme hakkı vardır.Kimse kimseye ait değildir.Kadın gülerse Dünya güler,ağlarsa Dünya ağlar.Bunu anlayın artık bayım !...

Ve siz kadınlarda SUSMAYIN...Yapılanlara susarsanız bir gün ölümde size susar...

Tüm kadınların,annelerin,kızların gününü kutluyorum...

    Birde bana süpriz yapan eşime teşekkür ediyorum.Kızımda sende iyiki varsınız 💙😍)