ÇOCUĞUMDA YAPMAM DEYİP YAPTIĞIM DAVRANIŞLAR

   Her annenin demeyeyim de çoğu annenin olmak istediğidir mükemmellik. Aylar öncesinden planlar yapar, adını bile en özeli olsun diye gecelerce uykusuz kalarak seçeriz. Bizim için farklı olduğu kadar herkesin arasında da farkı olsun isteriz. Oysa onlar sadece bebek ve bizlerde sadece anneyiz. Beklentilerimizi zirve yaptırırken, bize piçilen hayat uçurumundan yuvarlandığımız da anlarız asıl gerçekleri. Sonra anlarız önü sonu olmayan bocalamaların ne kadar da gereksiz olduğunu.


    Herşey mükemmel olsun diye uğraşırken kendini yıpratan ve sonrasında hep B planına mahkum olan bir anne modeliyim ben. Ve bence mükemmel değil ama olması gerekenden de süperim. Yani olması gereken kadar anneyim işte. 

  Bu yazımda da sizlere yapamadığım annelikten bahsetmek istiyorum. İşte bunlar benim çocuğumda asla yapmam deyip de bal gibi yaptığım şeyler ;

* Kesinlikle ayağımda sallamam ( Tek yaşam alanımın ev olduğunu düşünerek kendi kendine uyutmaya başlamıştım. 😂 Ancak gezmeye gittiğimde kızım durmayınca afallayıp ayağıma almak zorunda kalmam sonucunda bu yönteme jet hızıyla geçmiş bulundum. 😄)

* Iyhh o mama yenir mi ya ? ( Doğduğu gün emmediği için hemşireler mama verdi. Sonra 15 gün daha emmedi. Eşimle azmettik ve alıştırdık. Ancak bir karış veledin bizden daha inat olacağı hiç aklımıza gelmemişti. Sonuç mu ?  1 yaşına kadar hazır mamayı güle oynaya paşalar gibi yedirdik valla. 😀)

* Ayol ayakta yemek mi yenirmiş ( Yenirmiş valla. Hemde böyle peşinden geze geze. Hani ördekler annesinin arkasından paytak paytak gider ya hıh bende kızımın peşinden öyle gidiyorum. Tek fark rolleri değiştik işte. 😀 )

* Niye zorla yemek yedireyim ki ? İstemiyorsa yemesin. ( Yemiyor işte. 24 saatte aç kalsa yine de yedirmek için kırk takla atıyorum. Kuş mu gelmedi ? Uçak mı uçmadı ? Kuklamı konuşmadı ? Ohohh daha neler neler...😄)

* Çekmeceleri boşaltmak yerine on kere yüz kere anlatırım. Oda yapmaz. ( Topyekün yalannnn. İsterseniz bin kere anlatın yine de elinizden kaçtığı gibi çekmelerin dibinde bitiveriyor arkadaş. Her eline geçeni de fırlatıyor tabi. Doğasında var cadının ) 😄

*  Emziği her istediğinde vermem. 
( Sıkıyorsa vermeyin. Başınıza gelip öyle bir salya sümük ağlıyor ki; ses volümünü 3 kat yükselterek, eğer yedekten bir beyniniz daha varsa kesinlikle vermeme hakkınızı kullanabilirsiniz. Hıı birde fazladan kalp lazım tabiki. O dudak bükmelerine dayanamayıp tıpış tıpış veriyorum. Ama ağzına alıp da emişi varya işte onu seyretmek paha biçilmez. 😀)

* Abur cuburu kesinlikle yedirmem. ( Bir fos çıktığım cümle daha. Kızım hiç bir şey yemeyince balık krakerleri, çubukları, kekleri seve seve ağzına teptiğim doğrudur. 😀 Ama onları bile düzgün yemedi tabi.)

    Ve bunlar gibi daha bir sürü eksik annelikler işte. Böylece anladım ki annelik de kuralları baştan ayağa ezmekmiş zaten. Her seferinde en iyisini seçip onu yapamamakmış. Benim en büyük görevim onu sevmekse ben onu attığım adım, aldığım nefes  ve sabrımın sonu kadar seviyorum... GERİSİ DE İSTEDİĞİ KADAR GERİDE KALABİLİR...